PATXI MARINELA

Gaurkoan jadanik eginda daukazuen lan bat argitaratu behar dugu. Lan hau zera zen, nik narrazio baten hasiera ematen nizuen eta zuek ehun bat hitz erabiliz jarraitu egin behar zenuten.
Honako hauek dira zuen ekoizpenak.

Patxi marinela Hondarrabikoa zen. Haren familia aspalditik bizi zen itsaso bazterrean, marinel familia batekoa baitzen. Baina Patxik itsasotik urrun bizitzeko asmoa zeukan. Horregatik, egun batean, hegoalderantz abiatu zen.

Patxi Andaluziako itsasoraino joan zen.Eta nabigatzen hasi zen,erdira ailegatutakoan leher eginda zegoen baina berak uste zuen, geroz eta esfuerzo geiago geroz eta gauza obeagoak egongo zirela beste aldean . Eta orduan nabigatzen segitu zuen. Beste aldera ailegatu eta herri bat ikusi zuen. Beran zegoela gosea zuen eta bojo bat erostera joatean ez zeudela ikusi zuen eta horregatik aurerantz segitu zuen . Marokoraino ahilatu zen, eta an beintzat janaria zegoen baina jende oso gutxi , eta bueltatzea pentxatu zuen.

Patxi berriro Tangerera ahilatu eta itsasoa bilatu zuen. Berriro nabigatzen hasi zen, txaka ,txaka, arraunez , arraun egiñez.Itsasoa pasatu eta gero bere errira joan zen eta bera an obeago zegoela konturatu zen.

Eneko Mujika

Madrilera bizitzera joan zen. Maletak eta gauza asko eraman zituen baina ez zeukan non utzirik, orduan, kale iskin batean utzi zituen eta jendeak begirada arraroarekin begiratzen zion eta Patxi inkomodo sentitzen zen.

Ez zuen inor ezagutzen eta bakarrik sentitzen zen. Etxe batek oso polita ematen zuen kanpotik eta jabeari deitzen hari zela etxea erosteko erderaz ez zekiela konturatu zen eta kostata baina azkenik etxea erosi egin zuen. Hasieran jatetxeetan bazkaldu eta afaltzen zuen, kostata eta gero janaria erosi eta bere etxean afaltzen zuen. Lana bilatzen hasi zen baina ez zuen aurkitu.

Azkenean, ezin zen ondo moldatu eta hondarribira bueltatu zen eta denak Patxi bueltatu zela ospatu zuten.

Imanol Urrestarazu

Hurrengo goizean zoretzi terdietan familia agurtu zuen , hegoalderantz abiatzeko. Portura joan zen eta bere arrantza untzi txikia hartu, eta Donosita aldera abiatu zen. Donostian etse bila aritu zen , baina denak ia-ia garestiak ziren eta merkeak ziren guztiak portuan zeuden, orduan pentsatu zuen trana hartu eta Tolosa aldera joatea. Tolosako geltokian jeitsi zen eta Udaletsera joan zen etse bila,Udaletsekoak esan zieon ez zegoela etserik libre, aizken aldian kanpotar asko etorri zirela eta ez zeudela salgai. Orduan trena hartu eta Goierri aldera etorri zen, atxalde guztia pasatu zuen Goierriko herri guztiak begiratzen aber ba al zegoen etserik salgai baina alperrik zen, aizkenean nazkatuta zegoela ez zegoelako etserik salgai joatekoan zenean pedioriko bat aurpegira etorri zitzaion , eta ikusi zuen Idiazabalen txalet eder bat salgai zegoela ,ordoan, autobusa hartu eta Idiazabalera joan zen.

Udaletsera joan zen eta tsaleta erosi zuen, urrengo egunean patxi eta bere familia idiazabalera etorri ziren bizitezera.

Aimar Balerdi

Patxik, barkua artu eta hegoalderatz abiatu zen. Itsasoan zijoala, lasai lasai, isla bat ikusi zuen. Patxi, islara joan zen eta buelta bat eman zion islari nolakoa zen ikusteko, 1min pentsatzen ego eta gero, isla orretan bizitzea pentsatu zuen. Patxik an bilatutako egurrekin, hostoekin…kin etxe handi bat egin zuen. Egun batean txakur bat bilatu zuen. Patxi egunero eizea joaten zen bere txakurrarekin, txakurrak asko laguntzen zion janaria bilatzen. Isla orretan oso ondo pasatzen zuen Patxikm, batzuetan bañatu egiten zen, beste batzuetan txakurrarekin jolasten zuen .

Bere familiari asko bota zien faltan, baina bere bizi guztia isla orretan pasatu zuen,bere txakurrarekin.

Abel Iriondo

Hegoalderantz joateko lehenengo barkua hartu zuen eta hain nerbioso zegoen, ez zekiela non zegoen Hegoaldea ere.

Barkua utzi eta taxia hartu zuen, baina gidariak ez zuen euskera itz egiten eta Patxi hiztegiarekin ibili zen aireportura iritsi arte.

Aireportuan dena ondo atera zitzaion hasieran … Baina hegazkina hartzeko momentuan enteratu zen maletak taxian utzi zituela!!!! Dena or zuen: Dirua, arropa bere gauza guztiak. Baina ez zegoen taxiaren atzetik joateko astirik eta Patxik Hegazkina hartu zuen.

Hegoaldera iritsi zenean han bero ikaragarria egiten zuen, baina Patxik polar bat jantzia zeukan Hondarribian egiten zuen hotza gaitik. Pentsatzen gelditu zen momentu batean, lehenengo norbaiti galdetzea pentsatu zuen baina han ez zekien bere hizkuntza.

2garren, pentsatu zuen bere familiari deitzea bera ondo iritsi zela esateko baina mobila taxian utzitako motxila batean zegoen.

3garren, taberna fresko batean sartzea pentsatu zuen eta ideia gehiago ez zeukanez taberna fresko batean sartu zen.Tabernan , fresko egiten zuen eta jende asko zegoen.Eta orduan ukurritu zitzaion han lana eskatzea eta halaxe egin zuen.

Lana eskatu eta lortu egin zuen.

Lanean udararo jai egun batzuk eskatu zituen Hondarribira joateko eta Uda batean …

Bere taxista ikusi zuen bere maletak aireportura eramaten, inor bila etorri ez zelako.

Olaia Aranburu

Handik egun batzuetara Patxik, itsasontzia alde batera eta bestera mugiesen zela ohartu zen eta bale bat ikusi zuen itsasontziaren parean. Bapatean, itsasontzi barruan sartu bere aitaren arpoia ikusi, baleari bota eta eman egin zion. Itsasoan biraka hasi, Galdu zela ohartu eta larrituta jarri zen.

Bi astetara, berriro etxera itzuli zen azkenik eta bere familiari ezela inoiz gehiago bakarrik itsasora joango zin egin zien. Handik urte gutxietara, emazte gai bat egin zuen eta biak, ezkontzea erabaki zuten. Bi urte eta pixkabatera, ezkondu egin ziren. Orduan Patxik, itsasotik oso urrun Joatea pentxatu zuen eta itsasotik oso urrun joan ziren. Hortik aurrera, udan eta batzuetan pixkabat lehenago bakarrik, joaten ziren Patxiren familia bixitatzera.

Irati mujika

Ordu batzuk pasa ondoren Patxik beste itsasontzi bat ikusi zuen eta nola ez zuen ondo ikusten hurbildu egin zen. Gerturatu zenean begira-begira geratu zen itsasontzira eta ikurra ikusi zuenean segituan buelta hartu eta ihes egin zuen. Ezetz asmatu zein ikur zeukan? Goran buruhezur bat eta behean bi hezur ixa bat egiten. Horrek esan nahi du piraten ikurra zela!!! Patxi piraten itsasontzitik hurrundu egin zen eta irla batean geratu zen lo egiten. Hurrengo egunean Patxi esnatu zenean ez zegoen irlan, piraten itsasontzian baizik. Patxi beldurtuta geratu zen.

Egun batzuk pasa ondoren Patxik uste zuen hor biziko zela betirako eta ez zuela bere familia berriro ikusiko. Oso triste zegoen. Halako batean mutil bat azaldu zen lehioan. Mutilak Jon zuen izena. Jonek Patxiri sokak askatu zizkion eta biak batera irlara joan ziren. Han Jonek txabola bat zeukan eta han bizi ziren. Jolasak eta horrelako gauzak egin zituzten. Bakean bizi izan ziren eta oso pozik gainera.

Eli Oiarbide

Tolosara iritsitakoan mendian etxe bat erosi zuen. Hiru hilabete geroago, etxea berritu eta gero, bizitzera joan zen. Oso polita zen etxea eta bere familiari ere asko gustatu zitzaion. Hilabete batzuk geroago, neska bat ezagutu zuen, Lorea izenekoa. Oso ondo eramaten zirenez, bi urte geroago ezkontzako gonbidapenak banatu zituzten familia eta lagunen artean. Eguna iritsitakoan oso ondo pasa zuten. Patxi oso dotore zijoan jantzita kaxeritoz eta Lorea kaxeritaz. Gonbidatuak baserritarrez jantzita joan behar zuten eta oso ondo pasa zuten.

Urte batzuk geroago Mikel jaio zen eta Mikelek bost urte zituenean Jon jaio zen. Mikelek hamar urte zituenean Tolosa herrira joan ziren bizitzera. Mikelek hogei urte zituenean neska bat ezagutu zuen Maria izenekoa. Denak zoriontsu bizi ziren.

Amaia Oiarbide

Patxi herrialde batera joan zen bi astetarako, baina haietako egun batean, mendira Joan eta galdu egin zen. Bolkan baten inguruan zebilela, bolkana lehertu egin zen baina Patxi mariñela salbatu egin zen. Bere gurasoak ordea, telebistan ikusi zuten eta asko kezkatu ziren beraien semea han inguruan zebilela bai zekiten.

Konorterik gabe zegon lurrean eta ur bila zijoan neska batek, aurkitu eta gurasoengana Joan zen korrika laguntza eskatzera. Familiarekin itzuli zenean, etxera erama eta ohe baten gainean jarri zuten; ordu bat behar izan zuen esnatzeko. Esnatu zenean, neska hura gustatu eta artaz maitemindu zen.

Urte bat geroago Patxi berriro bere gurasoengana Joan zen ezkontzarako gobitea ematera. Gurasoak asko poztu ziren semea berriro ikusita eta emozioz, negrrari eutsi ezinda negarrez hasi ziren. Han pasa zuten egun osoa. Handik ilabete batera ezkondu ziren eta handik hamar ilabetetara bi ume jaio zituzten: Miren eta Mikel. Itsaskontrara Joan ziren bizitzera.

Ane Altolagirre

Patxi, txalupa zaharrean joan zen, Espainiari buelta guztia emanez. Orduak eta orduak igaro ziren baina Patxik ez zuen lehorterik ikusten lehorreratzeko. Gaua iritsi zen eta Patxi galduta zebilen, ekaitz iluna etorri eta bat-batean tximista zorrotz batek gorputz erdi- erdian eman eta Patxi gaixoa, uretara konorterik gabe erori zen.

Begiak poliki- poliki zabaltzen hasi zen baina, ez zekien non zegoen, ohitik altxa eta ondoan zegoen emakumeari galdetu zion ea non demontre zegoen, emakumeak ez zion piperrik ere ulertu, ondoren kalendariora begiratu eta Madrid jartzen zuen, orduan konturatu zen zergaitik ez zion ulertu.

Patxik, kalera paseatzera ateratzera pentsatu zuen Madrid zerbait gehiago ezagutzeko. Lore denda batean, emakuma pinpirin bat ikusi zuen loredun soineko bat zeramala, Patxiri bihotza iriki zitzaion eta bererengana joan zen. Ordu bat pasa eta oraindik hitzegiten hari ziren, Patxik afaltzera gonbidatu zion baina neskak ezetz, ez bazion bere etxera gonbidatzen ez, orduan Patxik Hondarribira gonbidatu zion, bere etxera. Ohartu zen ordurako Patxi, Maddi loredun soinekoarena, berekoia zela orduan utzi egin zion eta handik aurrera etxean gelditu zen.

Idoia Gorrochategui

Trenean sartu eta Madril alderantz abiatu zen. Jende artean, lekurik ez zuen arren, hegoalderantz jarraitu zuen.

Beranduago Madrila iritsi zen eta bertan zegoen jende pilarekin txundituta geratu zen. Bertan gelditu nahi zuen bizitzen eta etxe bat bizitzeko bilatu zuenean, erosi egin zuen.

Urtea aurrera zihoan eta Patxik, Madrilen bizitzen segitzen zuen. Uda iritsi zen eta Madrilen, bero izugarria egiten zuenez, itsasoko brisa faltan botatzen zuen. Beraz etxea saldu zuen.

Madriletik, oroigarri batzuk erosi zituen. Hondarribira itzuli zen eta bere herria ikustean, pozarren gelditu zen. Aurrena bere lagunena joan zen, gero familiakoengana jo zuen.

Gero bere eguneroko biziarekin jarraitu zuen Patxi marinelak.

Irati Iparragirre

Denbora asko zeraman Hondarribira joan gabe, eta herri eta hiri askotatik pasa eta lagun piloa egin zituen. Hasieran nekatuta sentitzen zen, baina denborarekin bidai zale egin eta mundu osoa ezagutzea pentsatu zuen. Hain bidai zale egin zenez, arrantza eta gauzak burutik pasa zitzaizkiola.

Lagun asko zeuzkan baina oraindik neska lagunik ez, eta urduri sentitzen zen, neska gabe ibiltzeko zaharra zela iruditzen bai zitzaion, eta neska gazte, polit baten bila hasi zen. Asko kostatu zitzaion, baina, azkenean bilatu zuen bat, eta oso atsegina gainera. Neskak zekian euskaraz, baina, gaztelaniaz bai eta orduan ondo ulertzen ziren.

Biak ziren bidai zaleak, eta mundu osoan ibiltzea erabaki zuten. Hantxe ibili ziren urteak eta urteak mundu osoa ikusiz. Azkenean nahi zutena lortu ondoren Txinan geratu ziren atseden bat hartzen. Baina, egun batean, Amandak, bere neska lagunak, Txinan bizitzen geratzea proposatu zion eta Patxik pozik baietz erantzun. Hilabete, batzuen ostean ezkontzea ere erabaki zuten. Ezkondu ondoren, oso pozik, barku bat erosi zuten. Amandari, izugarri gustatu zitzaion barkua eta oporretan joateko erabiltzen zuten. Hiru ume ere izan zituzten, Aitor, eta Laia eta Nora bikiak. Noizean behin Hondarribira joaten ziren, bi urtean behin.

Iraitz Gerriko

Hurrengo egunean, oso urrutira iritsi zen. Itsasoan, olatu handiak eta haize asko zegoenez, Patxiren itsasontzia, asko mugitzen hasi zen. Patxiren itsasontzia, alde batera eta bestera okertzen hasi zen eta bat-batean, itsasontzia bolkatu egin zen. Patxi, laguntza eskatzen hasi zen oso urduri, baina oso urrun zegoenez, itsasoa bakarrik ikusten zuen. Patxi, blai eginda zegoen eta bere telefono mugikorrra ere bai. Ezin zuen deitu inori.

Derrepente, Helikoptero baten hotsa entzun zuen.Oso urduri jarri zen. Helikopteroa gerturatu zenean, Patxi oihuka hasi zen, baina helikopteroko gidaria ez zen konturatu . Azkenean, gidariak Patxi ikusi zuen eta salbatu egin zuen.Gidaria eta Patxi lagun handiak egin ziren.

Olaia Aguilar

Handik 2 astetara, bale bat azaldu zen itsasontziaren aurrean. Oso handia zen, grixa eta hortz luze eta zorrotzekin. Baina Patxi, gauza batez gogoratu zen: Bere aitaren arpoia!

Aitaren arpoi gogokoena artu, eta… Zas! Baleari sartu zion. Janari gabe geratu zenez, balea jatea pentsatu zuen. Arratsaldean, urrunean, lurra ikusi zuenean, poz handia artu zuen Patxik. Ez zekien zein lurralde zen, baina momento horretan, denak berdin zion.

Afrikan,emakume bat ezagutu zuen eta ezkondu egin zen.Bi ume ere eduki zituen, bi neskatsa, Ouafa eta Maddi. Biak joaten ziren eskolara. Egun batean, bidiatzeko gogoa izan zuten. Oraingo honetan, Patxik, ez zuen hegoalderantz bidaiatu, iparralderantz baizik. Hiru astetara, gurasoak ikusi zituen Patxik, oso pozik zegoen. Andik aurrera, denak, Hondarribira joan ziren bizitzera.

Irantzu Arrizabalaga